ഓര്‍മച്ചില്ലയിലെ ഉമ്മപ്പഴം

പലതും മറന്നുപോകുന്നതാണ്

അസുഖമെന്നു പറഞ്ഞപ്പോള്‍,

ഡോക്ടര്‍ ചിരിച്ചു,

കൂടെ പഠിച്ച രജനിയാണത്രെ,

അവള്‍..

*          *            *          *

വരച്ച വരകളും, നട്ട മരങ്ങളും,

നിര്‍മിതികളും, വഴികളും

മായ്ക്കാന്‍ വരുന്ന 

സുനാമിത്തിരകളാണോര്‍മകള്‍.

വിലങ്ങനെ / കുറുങ്ങനെ /

തെന്നിത്തെന്നി / വളഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു /

ചാടിച്ചാടി ...

എങ്ങിനെയോടിയാലും 

രക്ഷപ്പെടില്ല, പിടികൂടും..

തീരത്തെ തരിശാക്കി,

(നനവ്‌ മാത്രം ബാക്കിയാക്കി)

തിരകള്‍ മടങ്ങും..

പിന്നെയും തീരത്തിരിക്കും..

കാത്തിരുന്നില്ലെങ്കിലും തിരകള്‍ വരും..

പിന്നെയും, പിന്നെയും, പിന്നെ,

പിന്നെയും..

*       *        *         *         *

ഉറക്കമുണരുമ്പോള്‍, 

തിരയടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

ഏകാദശി നോല്‍ക്കാത്ത 

കള്ളനായ, കപടനായ 

രണ്ടാമത്തെ കാക്കയെപ്പോലെ,

കാത്തിരുന്നു നോക്കി..

ഇല്ല, തിരയടങ്ങിയിരിക്കുന്നു..

കടലിലേക്ക്‌ നടന്നുനോക്കി..

തിരകള്‍ വലിഞ്ഞു വലിഞ്ഞു പോകുന്നു..

പിടിതരാതെ പോകുന്നു..

എണ്ണയിട്ട കള്ളനെപ്പോലെ

വഴുതി വഴുതിപ്പോകുന്നു..

ഇനിയൊരു വിരല്‍ത്തുമ്പു താ,

ഞാനൊന്ന് തിരിച്ചു കയറട്ടെ..

*            *                 *                 *

കിതച്ച്‌, വിയര്‍ത്ത്, വിറച്ച്,

ഞാനിരുന്നു..

ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച്, 

നെറ്റിയില്‍ 

ഡോക്ടറുടെ ഒരുമ്മ..

'ഇനി പുതിയ ഓര്‍മ്മകള്‍ 

തുടങ്ങട്ടെ' യെന്ന്..

ഓര്‍മച്ചില്ലകളില്‍

ഇങ്ങനെയൊരുമ്മപ്പഴം

തിരഞ്ഞു ഞാനിരുന്നു...