സങ്കടത്തിന്റെ നിറം

സങ്കടം വരും

ജന്മത്തിന്‍ പളുങ്കുപാത്രം നിറയെ,

അറിയുമോ നിനക്ക്,

കട്ടച്ചോരയുടെ നിറമാണ്, പിന്നെ, 

വീഞ്ഞിന്റെ മണവും ലഹരിയും..

കണ്ണുനീരിന്‍ നിറമില്ലായ്മയല്ല,

ഉച്ചവെയിലിന്‍ മൂര്‍ച്ചയില്‍ 

തിളച്ചു തിളച്ചു തിളച്ച്

കുറുകിക്കുറുകി വറ്റും

വെറുമൊരു പാടയായി,

പിന്നെ, എനിക്കറിയില്ല,

എപ്പോഴാണ് ആ നേര്‍ത്ത പാട

എന്റെ ഹൃദയച്ചുവപ്പാകുന്നത്?

വാഴ്വിന്‍ മീതെയല്ല,

ഉള്‍ത്തൊലിയായ്‌ മാറും..
ഞരമ്പുകള്‍ ഉള്ളില്‍ പടരും, പിണയും..

ചുവപ്പ്, ലഹരി, മണം

അത് എന്നിലുണ്ട്..

നോക്കൂ, അതെന്നിലുണ്ട്..

നോക്കാതെ പോകുന്നവളെ,

നിന്റെ തലയില്‍ 

ഇടിത്തീ വീഴട്ടെ..
നിന്റെ സങ്കടത്തിനു
വെറും കണ്ണുനീരിന്റെ
നിറമില്ലായ്മയാകട്ടെ..