ഞാന്‍

നേരം വൈകി..

ഈരണ്ടു പടികള്‍ ഒന്നായി കയറി 

പോവുകയാണ് ഞാന്‍..

വെളിച്ചം കുറഞ്ഞ ഇടനാഴി..

മീശ കുരുത്തു വരുന്ന വെളുത്ത പയ്യന്‍

ചെവിയില്‍ ഫോണ്‍ വെച്ച് സംസാരിക്കുന്നു..

തെളിഞ്ഞ കണ്ണുകളില്‍ ചിരി 

ഇളം ചുണ്ടുകളില്‍ ചിരി

മുഖം നിറയെ ചിരി 

മനം നിറയെ ചിരി

ചിരി മനം തുളുമ്പി 

തുളുമ്പി വീണൊഴുകുന്നു..

ഇടനാഴിയില്‍ വെളിച്ചം നിറയുന്നു..

ഒട്ടും നേരമില്ലെങ്കിലും, 

എന്താണിതെന്നോര്‍ത്തു ഞാന്‍..

തെളിഞ്ഞ, ചിരിക്കുന്ന, കണ്ണുകളിലൂടെ 

ഞാനൊന്ന് പോയി നോക്കി..

നീലാകാശം, കരിനീല ചുഴികള്‍,

ചെമ്മണ്‍ പാതകള്‍,

മഴത്തുള്ളി കനമേറ്റും

വഴിയോരപ്പച്ചകള്‍..

സ്വര്‍ണപ്പാടങ്ങള്‍, ഇടയിലെ 

പച്ചപ്പിന്‍ വരമ്പുകള്‍..

കടലലകള്‍ തന്‍ സീല്‍ക്കാരം,

പുതുമഴ തന്‍ മാദക ഗന്ധം,

പിന്നെയെന്തൊക്കെ..

ഹോ!!  ഞാന്‍ തല വലിച്ചു..

പിന്നെയൊന്നേ നോക്കിയുള്ളൂ..

ഇല്ലാത്ത നേരത്ത് ഞാന്‍ 

ഇല്ലാത്ത  നേരം കളഞ്ഞു..

അത് 

ഞാനായിരുന്നെടോ..