സുനാമി..

എല്ലാം സാധാരണ പോലെ...
ജീവിതത്തിന്റെ തീരങ്ങളില്‍
എല്ലാം സാധാരണ പോലെ..
രാവിലെയുദിച്ച സൂര്യന്റെ താപം
നട്ടുച്ചയ്ക്ക് ഉയര്‍ന്നും
വൈകിട്ട് താണ്‌മിരിക്കും ..
വെയിലും
കടല്‍ക്കാറ്റിന്‍ തണുപ്പും
ഒളിച്ചുകളിക്കും..
പരിചയമുള്ളവരും,
ഇല്ലാത്തവരും
കടല കൊറിച്ച് ഇരിക്കും..
ഓരോ തിരയും വല്ലതും
തരുമെന്നു നിനച്ചു
കടല്‍ക്കാക്കകള്‍
കാത്തു കാത്തിരിക്കും..
എല്ലാം സാധാരണ പോലെ..
നിനച്ചിരിക്കാതെ,
ഒരു തിര വരും...
പലതില്‍ ഒരു തിരയല്ല..
നാം കെട്ടിയ എല്ലാ
എടുപ്പ് കളെക്കാള്‍ ഉയര്ന്നു..
വികാര വേഗത്തെക്കാള്‍
വേഗത്തില്‍..
കാണാന്‍ കണ്ണുകള്‍ പോരാതെ..
നമ്മള്‍, അശുക്കള്‍..
ഓടിക്കളയാമെന്നു കരുതും..
പിന്നാലെ വന്നു വീഴ്ത്ത്തിടും..
തീരതുള്ളവയെല്ലാം
തിരയെടുക്കും..
തിര വലിയുമ്പോള്‍...
തീരം ശൂന്യം..
ചോര വാര്‍ന്നു,
കണ്ണില്‍ ജീവനില്ലാതെ,
ഒന്നുമോര്‍ക്കാതെ
ഒരാള്‍ അവിടിരിക്കും..
അടുത്ത തിരയെ കാത്ത്..
ഓര്‍മ്മകള്‍ ചിലപ്പോള്‍
അങ്ങനെയാണ്..